بررسی آیین های شادمانی در شاهنامه فردوسی

پژوهش حاضر، به بررسی آیین های شادمانی در شاهنامه فردوسی می پردازد. هدف ما در این پایان نامه، آشنایی خواننده با آیین های شادمانی در شاهنامه و نحوه بکارگیری فردوسی از این عناصر (شادمانی) در اشعارش می باشد. بدین منظور پس از طرح مباحث نظری در زمینه تعریف جشن، اهمیّت آن در ایران باستان و تقسیم بندی آن، آیین های شادمانی در شاهنامه فردوسی را به سه دسته آیین ها و جشن های ملّی(جشن های دوازده گانه، نوروز،یلدا،سده و چهارشنبه سوری)، آیین ها و جشن های اجتماعی ، خانوادگی(ازدواج و تولّد) و آیین ها و جشن های حکومتی(بر تخت نشینی و بزم های شاهانه و پهلوانی) تقسیم کرده ، میزان کاربرد هر یک از این عناصر را در اشعار فردوسی بررسی کرده ایم. در این تحلیل ها آنچه بیشتر از هر چیز در شاهنامه فردوسی نمود داشته است، به کارگیری عنصر شادمانی است. این پایان نامه در پنج فصل تدوین شده است؛فصل اوّل به کلّیاتی چون بیان مسأله،اهداف پژوهش، پرسش های تحقیق، پیشینه تحقیق و روش تحقیق می پردازد، در فصل دوّم مبانی نظری تحقیق چون تعریف جشن، اهمیت آن در ایران باستان، تقسیم بندی آن و معرّفی جشن ها و آیین ها می باشد،در فصل سوّم به زندگی شاعرو سبک وی در شاهنامه پرداخته شده است، در فصل چهارم آیین های شادمانی در شاهنامه بررسی شده است و در نهایت در فصل پنجم حاصل سخن آمده است. در این پژوهش خواننده با بخشی اشاره های موجود در شاهنامه و نحوه کاربرد فردوسی از این عناصر در شاهنامه اش آشنا می گردد.